De buigzaamheid van het verdriet | Jij en ik, en iedereen die we kennen

‘Zal ik me vandaag gewoon ziek melden?’ ‘Oh, slechterikje toch, dat kan toch niet zomaar?’ ‘Doe niet zo dramatisch joh, je weet dat ik nog voldoende overuren heb staan.’ ‘Nee, praat het maar weer goed.’ ‘Wat bedoel je daar in vredesnaam nou weer mee? Alsof het een doodzonde is om de hele dag met m’n meisje in bed te blijven, het is ten slotte je vrije dag. Kom, geef me eens een kus.’ ‘Die heb je net al gehad, en trouwens, je stinkt gigantisch uit je mond.’ ‘Nee, jij rook eergisteren lekker toen je weer eens de rode vlag uit had hangen.’ ‘Wat is dat nou weer voor stomme opmerking? Je bent ook zo’n lul soms, dat meen ik hoor!’ ‘Slechterikje, uit m’n mond stinken, lul; zoveel complimenten kan ik niet aan op de vroege morgen.’ ‘Tss, ga dan op z’n minst eerst je tanden poetsen.’ ‘Nee, dat is lekker bij de koffie, maar goed wat jij wilt. Anders nog iets?’ ‘Ja, nu je er toch over begint: koffie, op bed, nu!’ ‘Comin’ right up ma’m! Damn woman, zoek maar een andere huisneger!’ ‘Misschien doe ik dat wel ja, blaag.’

‘Schatje, dit geloof je nooit!’  ‘Wat niet, koffieboontje van me.’ ‘Kijk maar eens naar buiten.’ ‘Jeetje, dat is bijna een meter.’ ‘Ja, en dat is nog niet alles. Die lul de behanger van het ontbijtnieuws zei dat het een grote chaos is op de wegen, voor zover er überhaupt nog wegen zijn die enigszins begaanbaar zijn.’ ‘Oh, kijk buurman dan buiten, die probeert zich nog uit te graven ook.’ ‘Als je maar niet denkt dat ik dat ook ga doen. Ten eerste,  mocht ik niet van de kou sterven dan krijg ik wel een driedubbele hernia van het sneeuwscheppen. Ten tweede, zou de oprit sneeuwvrij zijn dan kom ik toch niet verder dan het einde van de straat.’ ‘Nou ik begrijp het al, bel die baas van je maar voordat hij zich nog ongerust gaat maken. En kijk me niet zo dom aan! En trouwens, heb jij je tanden nou al gepoetst? Met je driedubbele hernia.’

‘Is er niet anders op dan dat stomme Nederland in beweging?’ ‘Laat me toch even kijken naar die freakshow! Kijk, die mensen daar omheen dan bewegen. Wat een poppenkast! En die Karl Noten die trek ik helemaal al niet, daar is iets mee.’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘Die knul lacht me net iets teveel, ik zweer je, die is niet goed.’ ‘Anders druk je er toch even een DVD’tje in? Mart en Evie hebben hier laatst een megastapel aan films achter gelaten.’ ‘Hehe, ik druk er liever wat anders in als je begrijpt wat ik bedoel.’ ‘Alweer?!’ ‘Nou ja, ik kan best nog wel een halfuurtje wachten, maar niet langer! Ik haal die films wel even van beneden, dan kun jij alvast weer beginnen om je lichamelijk en mentaal voor te bereiden op die inwendige stokslagen die je straks weer gaat krijgen!’ ‘Lieverd, ze moeten je weer opsluiten, echt waar…’

‘Jeetje, wat een zware kost allemaal. Zit er niet een luchtige romantische comedy tussen?’ ‘Gatver, wat zeg je me daar nou? Je bedoelt toch niet zo’n dertien in een dozijn film met een happy ending en zo? Je weet wel, zo’n Tom Cruise-achtig scenario waarin hij in de eerste scene meteen al de liefde van zijn leven tegenkomt en je direct al weet hoe de film zal eindigen.’ ‘Nou zo’n slechte acteur vind ik hem ook weer niet.’ Voorbeelden graag!’ ‘Ik noem, een Magnolia, of wat dacht je Eyes Wide Shut? Dan vergeet ik gemakshalve nog maar even Vanilla Sky, waar hij echt de pannen van het dak speelt.’ ‘Hmm, jij wint. Nou ja, bijna dan, want ik vond het origineel Abre los Ojo stukken beter dan Vanilla Sky.’ ‘En hoe zit het met onze film?’ ‘Onze film?’ ‘Ja, ik wil graag weten of ons liefdesverhaal een happy ending krijgt. ‘Schatje toch, dat zou je inmiddels toch wel moeten weten.’ ‘Tot op zekere hoogte wel, maar het punt is dat je me per slot van rekening nog steeds niet ten huwelijk hebt gevraagd.’ ‘Lieverd, je weet hoe ik daar over denk. En qua geld zou het sowieso de eerste twee jaar niet kunnen, dat weet je toch? En dan nog, wie zou je dan allemaal willen casten voor die ene film?’ ‘Nou gewoon: jij en ik, en iedereen die we kennen….’

 

14-10-2010